Culinaire uitdagingen

Aan het ontmoeten van locals zit soms een klein nadeel; meestal nodigen ze je uit om mee te eten. Nadat twee weken geleden een kip voor ons geslacht werd en vorige week de vissen levend op de bbq gingen was het deze week de beurt aan een konijn. Nou eten wij liever geen vlees, maar wat zeg je als zo'n beest speciaal voor jou geslacht wordt?

Het konijn werd voor ons geslacht door de ouders van een jongen die we hadden leren kennen op het eiland waar we eerder waren. Zijn ouders hebben een koffieplantage en wij wilden graag nog een koffieplantage zien. Na wat hints van ons kwam hij op het fantastische idee dat we bij zijn ouders langs zouden kunnen gaan. Omdat zij behoorlijk ver weg wonen van het eiland waar we waren kon hij zelf niet mee, maar hij had alles perfect voor ons georganiseerd.

Het konijn op zich was overigens best te eten (een stuk beter dan de kip). Maar hier wordt niks verspild, en dus ook de ingewanden en het bloed niet. Hiervan werd een spcecialiteit gemaakt die er eigenlijk nog best ok uit zag. Na enig aandringen heeft Leonie het geprobeert (zij is het gewend bloed te eten, dat doen ze in Duitsland ook) maar ik heb volgehouden en geweigerd en daarvoor een paar extra slokken rijstwijn gedronken.

Na het konijn was het nog niet voorbij, we werden uitgenodigd bij de buren voor een dessert; een lokale vrucht genaamd Durian die we al vaker gezien, en vooral geroken hadden (stinkt enorm). We hadden geen idee hoe het zou smaken, maar dit was helaas nog erger dan de geur. Gelukkig had ik inmiddels genoeg rijstwijn op zodat ik er niet veel meer van proefde.

In het algemeen is het eten hier overigens super! Veel vegetarische opties, zoals beijvoorbeeld bij de boedistische tempel waar we diezelfde dag uitgenodigd werden voor de lunch.

Inmiddels zijn we in Cat Tien nationaal park waar we gisteren om half 5 s' ochtends de 'wild gibbon trek' gedaan hebben maar helaas geen gibbons gezien hebben. Wel hebben we andere apensoorten gezien die hoog in de bomen over ons heen slingerden.